Technische groothandel
NRC publiceert op 4 april 2020 een stuk over het cao-traject bij de technische groothandel. AVV is hier sinds eind 2018 bij betrokken. Het NRC-stuk is geschreven vanuit het gezichtspunt van de FNV: de journalist heeft twee jaar undercover meegedraaid in het FNV-team. De journalist mocht meekijken in een cao-traject dat waarschijnlijk tot stakingen zou leiden. 
AVV herkent de gang van zaken zoals beschreven in het stuk. Omdat het alleen het FNV standpunt beschrijft, willen wij graag onze ervaring en zienswijzen eraan toevoegen. Wij begrijpen in ieder geval nu waarom dit cao-traject zo vreselijk stroef ging. Er moest een reden gevonden worden om te staken.
Oorlogsverklaring
In het artikel wordt het ‘kennismakingsgesprek’ beschreven dat wij in januari 2019 hadden met de FNV bestuurders Henk van der Wal en Lettie Kleijer. In dat gesprek zetten de FNV-ers ons meteen voor het blok: ‘als wij van tafel lopen omdat werkgevers niet het derde WW-jaar willen repareren, lopen jullie ook van tafel’. Dat was geen vraag, maar een order. Wij hebben ze rustig uitgelegd dat wij ‘de reparatie van het derde WW-jaar’ een gedrocht vinden, en dat zelfs als zouden we die reparatie wel willen, wij altijd nog zelf bepalen of wij wel of niet van tafel lopen.
Het gesprek eindigde ermee, dat Van der Wal en Kleijer ons een ‘oorlogsverklaring’ gaven: ‘als wij van tafel lopen en jullie niet, dan gaan de handschoenen uit, dan is het oorlog’. Op onze vraag wat dat precies betekende, gaven zij als reactie dat ze ons dan ‘op social media helemaal kapot gaan maken’. Vanaf mei 2019 -dus lang voordat er sprake was van ‘uitonderhandeld zijn’- verschenen er inderdaad al veel agressieve uitingen jegens ons op de twitter- en facebook-accounts van FNV.
Tijdens de gesprekken met werkgevers heeft FNV nauwelijks gesproken over de reparatie van het derde WW-jaar. Die is dan gelukkig ook niet geregeld voor de Technische Groothandel. Blijkbaar vonden de andere vakbonden het ook niet belangrijk genoeg.
Stroef
FNV heeft in het begin van het cao-traject herhaaldelijk aangegeven dat er met ze viel te praten over aanpassing van de toeslagen, zolang het geen verslechtering inhield. Dat kan bijvoorbeeld tot wederzijds voordeel zijn als werknemers zich zelf kunnen inroosteren. Dan werken ze altijd op de voor hen best passende tijden en zijn toeslagen voor vervelende tijden niet nodig. Maar als puntje bij paaltje kwam, krabbelden de onderhandelaars van FNV weer terug.
Het formele overleg tussen werkgevers en vakbonden verliep zeer stroef. Het was duidelijk dat er veel oud zeer zat, en dat partijen bang waren om constructief te worden. Daardoor waren de gesprekken niet veel meer dan herhaling van standpunten.
Verbazing
Op 9 december 2019 kondigde FNV aan ‘uitonderhandeld’ te zijn. Dat verbaasde alle andere vakbonden en de werkgevers , omdat er weinig onderhandeld was. Het bod dat werkgevers hadden gedaan begin december vonden alle vakbonden slecht, maar het was geen eindbod. Als er een eindbod is dat niet wordt geaccepteerd door de bonden is er immers een legitieme reden om te staken. Dit was echter een eerste bod van de kant van de werkgevers. Op zo’n bod reageren normaal vakbonden met een tegenbod. Een aantal FNV-leden besloot toen al te staken. Staken is natuurlijk een krachtig middel om je zin te krijgen als beide partijen niet meer verder komen, maar de partijen waren pas net begonnen met de onderhandeling.
Uiteindelijk zijn we met alle vier bonden in februari 2020 tot een akkoord gekomen (waarvan de definitieve tekst in april 2020 nog niet af is). Dat had ook al in 2019 gekund, dan hadden werknemers eerder een loonsverhoging ontvangen. Ook had er een betere deal ingezeten. Door een beetje mee te bewegen in iets wat werkgevers graag wilden hadden we meer terug kunnen krijgen op andere belangrijke onderwerpen.
Boosheid aanjagen
Tenslotte. Het was voor AVV een bizar cao-traject. Een kennismaking die uitloopt in een oorlogsverklaring, al praten over ‘weglopen’ lang voordat de onderhandelingen van start zijn gegaan, scheldpartijen tegen ons vanuit FNV-twitter accounts, wij vonden het absurd dat een medevakbond meer bezig was ons en de andere bonden te bestrijden dan de werkgever met voorstellen te bestoken.
Toen de NRC-journalist belde en meldde dat hij dit traject al vanaf begin 2018 volgt omdat hij wel eens wilde weten hoe FNV besluit te gaan staken, viel alles op zijn plek. FNV had gewoon al begin 2018 bedacht dat er gestaakt moest worden in de technische groothandel. Waarom zou je anders al in september -toen we nog informele gesprekken voerden met alle partijen gezamenlijk- besluiten dat je de ‘boosheid moet gaan aanjagen, zodat we actie kunnen gaan voeren’?
06 april 2020
